De Genesis van Wim Boevink

Laat ik mijzelf verheffen met de TROUW en haar Verdieping. Dacht ik afgelopen zaterdag toen bleek dat de NRC was uitverkocht. De kinderen naar judo en turnen, mijn vrouw in de C1000 en ik lekker rustig in de tuin. Alles verliep vredig totdat ik bij de één na laatste pagina uitkwam. Een rubriek genaamd: Album. Van en door en vooral met Wim Boevink. Een praat-foto-column. U weet wel; Men neme een willekeurige foto en schrijft er iets nog willekeurigers bij. Bij een paar zeer obligate beelden van een rode loper met filmsterren op het filmfestival in Cannes, durft Wim te beweren dat de TROUW niets op heeft met glamour. Nou Wim, dat valt te bezien. In het stukje wil Wim mijn doen geloven dat hij uren is bezig geweest om 3000 foto’s te bekijken. En dat hij na een zeer strenge selectie eindelijk een obligaat plaatje vond (Naamloos en anoniem). Bullshit! Maar goed je hebt dichterlijke vrijheid dus er zal misschien ook wel zoiets bestaan als journalistieke vrijheid. Het éne noemt men kunst het andere op-de-mouw-spelden. Het stukje bijt zichzelf ook nog eens in zijn eigen staart doordat Wim een vrolijke definitie geeft van het woord glamour: “Dat is een vorm van list en bedrog waar we enkel hoofdschuddend op kunnen reageren.” Zijn woorden, niet de mijne! Ach, de slechtste cartoon van Kamagurka heeft meer brille, pointe en allure dan al het gebazel van onze Wim.

Maar goed, wat betreft praatfoto’s in de kranten is nu het triootje van PCM kompleet. Het praatje-bij-het-plaatje-column is nu tot een kunstgenre verheven. Hans Aarsman in de Volkskrant; de schandaligste vanuit journalistiek oogpunt (Aarsman collectie- kunstkatern). Pieter Kottman in de NRC: de intelligenste wat betreft blah-blah.(Beeld – Zaterdagbijlage) En Wim Boevink in de TROUW: de domste wat betreft kinderachtigheid. (Album- de Verdieping). Er zouden ook nog andere catagorieen kunnen zijn zoals; compositie, zinsopbouw, spitsvondigheid, joligheid en originaliteit en etcetera, maar dat moeten ze maar bij hun eigen Tegel uitzoeken. De Tegel is volgens hetzelfde stukje van Wim hun journalistieke Oscar. Een stoeptegel zonder rode loper.

Pieter Kottman heeft mij persoonlijk medegedeeld dat ik me nergens druk over hoeft te maken want deze nieuwe kunstvorm valt onder het kopje: divertissement. Het is gewoon vermaak, afleiding. Tja. Maar hoe wordt ik dan vermaakt? De journalist komt zijn stoel niet uit, plukt een plaatje van zijn internet en plak er een literaire spitsvondigheid aanvast. Klaar is kees. Maar dat is wel erg gemakkelijk klaarkomen. Divertissement? Ikzelf dacht meer aan masturbatie met de bedoeling om hun eigen publiek te castreren. En het is ook altijd vele malen profijtelijker voor diegenen die het schrijven dan voor de argeloze lezers thuis. Ja, u en ik zijn het voortreffelijk eens met het feit dat alles wat er in de STORY, PRIVE en WEEKEND geschreven staat gewoon prachtig geparfumeerde riool-journalistiek is, toch? Het is ook per definitie divertissement ten top. Amusement, verstrooing en afleiding. Daar kan ikzelf erg van smullen, gewoon omdat het echte onzin, camp en kitsch is. Bij het geschrijf van de drie hierboven genoemde heren ruik ik dezelfde soort van ranzigheid. Alleen hebben ze het in een soort van artistiek en intelectueel jasje gestoken. Daarom klinkt het kleffe zo braaf en snugger. That’s all.

Gelukkig stond er nog meer glamournieuws in de TROUW. In Heidelberg (Europa) gaat men een genesis-pretpark bouwen die 115 miljoen eurootjes mag gaan kosten. Het zal niet alleen een evangeliserende functie krijgen, nee. Men zal daar ook u en uw kinderen aan het verstand peuteren dat god 5688 jaar geleden de wereld in 6 dagen heeft geschapen. Voor minder doen ze het niet. In het artikel in TROUW stond trouwens geen enkel woord of zin, die eventueel zou kunnen wijzen op de bedenkelijkheid van zo een gristelijke excercitie. Er bestaat in Europa geen wet die zo een themapark kan verbieden. In Frankrijk (Europa) bestaat wel een wet die het verbied om de holocaust te ontkennen. Er zijn fransen die deze wet verfoeien, terwijl zij de holocaust beslist niet ontkennen.

Waarom vertel ik u dit allemaal? Gewoon, omdat u zich misschien zou kunnen verdiepen met mijn verheffingen. Of is het andersom?

++
Tweet