Armando en de Leeuwin

::
::

::

::

Marijke Winnubst heeft in de zeventiger jaren van de vorige eeuw samen met haar toenmalige partner Ger Fiolet een fotogalerie opgericht. Galerie Fiolet. Dat was beslist de eerste Nederlandse fotogalerie. Pionierswerk. In 1980 studeerde ik op de Rijksacademie te Amsterdam. Marijke nodigde mij uit voor expositie. Mijn eerste. Zij is degene die mij heeft ontdekt en op de Nederlandse fotokaart heeft gezet. Nog steeds vecht Marijke als een leeuwin voor mijn fotografie. Bewonderingswaardig! Twee jaar geleden maakte ik een soort “come-back” met mijn nieuwe fotografie. Wederom viel Marijke daarvoor. Zij presteerde het om mijn werk te presenteren tijdens de fotomanifestatie: Breda Photo. En hoe!! Wij hadden de grootste solo-expositie van het gehele festival. Op de allermooiste en grootste locatie, namelijk De Grote Kerk van Breda. Er hingen bijna zo’n negentig foto’s van mij. Ik voelde mij apetrots. Marijke was geraakt door mijn foto’s, en vlak voor de opening stuurde ze mij een gedicht van Armando op. Ik was ontroerd. Dat gedicht heb ik toen ingelijst en opgehangen naast de grootste en belangrijkste foto van de expositie. De foto droeg de titel: “Hand of Van Gogh” ( 220 x 250 cm). Deze foto was een verwerking van mijn gevoelens over die afgrijselijke rituele moord op Theo van Gogh.

Van de week belde Marijke mij ontdaan op. “Kees, heb je het gehoord…..”

Het Armando museum is volledig platgebrand. Vreselijk.
::
::

::
::

Ik ga herkennen, Ik ga langzaam

verstaan.

De geur van het woud verraadt

het voorval. Het Verleden

hapert hier

De takken hebben bladeren,

de bomen hebben toppen,

ja, maar ze weten meer.

Dit is de plek, nietwaar.

Hier is het: Offer en Dader,

die wij zijn. Ach, er groeit

weer gras

Verdriet en Vrijheid: de Stem is

verstaan. Ik kan wel huilen
::
::
Armando

::

::

::

Tweet