Staren

::

Jansje • 2003

:

:Deze foto hangt bij Opa. Mijn dochter Jansje 4 jaar geleden. Iedere keer als ik mijn kiekje weer zie wordt ik getroffen door die blik. Wat is dat toch? Nou, daar zijn we inmiddels achtergekomen. Dit waren de eerste oefeningen in het staren. Want als er iemand kan staren dan is het beslist onze Jansje. En wanneer zij staart is ze beslist weg van de wereld, of op zun minst een eindje verder…….
Wat is dat toch; Staren?

Grote open ogen. Je ziet alles, terwijl je nergens naar kijk. Je ontspan je volledig in de hoop dat je je kan focussen op dat ongrijpbare beeld, of gedachte? Je bent er helemaal, doch niet voor den ander, die hebben het nakijken. Verleden en toekomst verdwijnen, en ook het nu gaat op de schop. Je kijkt naar alles maar je wil niks zien. Maar de beelden zijn onontkoombaar. Of zijn het de gedachten? Of zijn die misschien dan één?

Ik vroeg haar van de week: “Wat is het verschil tussen zien en kijken?”. “Pappa, kijken doe je altijd!”. Was haar prompte antwoord, welk mij beduusd en voorzichtig maakte. We babbelde al fietsend verder. Een kilometer verder zei ze: “Als we verstoppertje spelen, dan kijk ik wel, maar zie ik ze niet.”

.

++
Tweet