++
Mijn buurman Rob is een fervent amateur-fotograaf. Hij heeft ook een fotogroep opgericht met de illustere naam: “Fotogroep DARKROOM”. Tevens is hij initiatiefnemer en oprichter van Fotogalerie 202, de enige fotogalerie in Amersfoort en omstreken. De galerie is mooier en groter dan het Amsterdams Centrum voor Fotografie. In het jaar 2004 heeft Rob mij verordonneert om weer te gaan fotograferen en te exposeren. Dat na 12 jaren niksen. Ach ja…. waarom ook niet.
Vorige week vertelde ik hem enthousiast en in geuren kleuren over het het FOAM magazine, welk ik bij de Bruna had bewonderd. “Laat eens zien” vroeg hij. “Ik heb het niet” antwoorde ik. “Waar is het dan” vervolgde hij. “Gewoon, het ligt nog bij de Bruna”, zei ik.
Gisteren kwam Rob bij mij langs met het themanummer “Searching” in zijn hand, de laatste uitgave van het Foammagazine. “Moet jij lezen, Kees” zei Rob. “Maar jij dan, Rob?” vroeg ik hem. “Kees, dit moet jij lezen, ikzelf heb er deze week geen tijd voor”. “Fijn Rob, bedankt!”
Ik ben opgegroeid met het internationale fototijdschrift Camera van Alan Porter. Wij spreken eind jaren zestig van de vorige eeuw. Toenderijd het meest indrukwekkende op dat gebied. Tezelfdertijd had men in Nederland de tijdschriften Focus en Foto. Foto had mijn voorkeur. De allermooiste foto die ik ooit in die Nederlandse bladen gezien had was een waanzinnig prachtige foto van een Oehoe, die erg stoer en brutaal recht de lens in keek. Deze foto was gemaakt door de vogel- en natuur-fotograaf Fred Hazelhoff, die tevens ook hoofdredacteur was van het maandblad Foto. (Bovenstaande foto is ook van Fred, maar is niet de foto die ik bedoel. Die heb ik nog niet terug kunnen vinden.). Voorts had je indertijd ook het internationale fototijdschrift Aperture. Welk nog steeds bestaat. Daarna kreeg je ook nog het franse ZOOM. Welk ik toen erg tof vond. En daarna kwamen en gingen er een hoop fototijdschriften van allerlei pluimage en kwaliteit. Het eveneens franse PHOTO en etcetera. In de jaren 70 de hort op geweest, en toen ik weer terugkwam in de Nederlanden had je daar Plaatwerk van Hans Aarman en ZIEN van Gerald van der Kaap. En natuurlijk niet te vergeten Perspectief van Bas Vroege, dit was een erg goed blad, is mij verteld. Zelf was ik er allemaal niet zo mee bezig. Een paar jaar geleden was daar ook nog Freeye, en dat vond ik een naar en vervelend blad. Ook is er Usephul Photography van Erik Kessels, Aarsman en anderen, een magazine welk ik niet ken en nooit gezien heb. En dan is er nu sinds een tijdje het FOAM_Magazine.
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, en om een lang verhaal kort te maken: Het FOAM_magazine is het beste fototijdschrift wat ik ooit in mijn leven heb gezien! In alle opzichten; Opzet, uitvoering, inhoudelijk, de artikelen, typography en niet te vergeten de fotografie. Ik ben van verbazing van mijn luie bank afgevallen. Incredible…. Ik heb nu echt het gevoel dat ik een paar jaar heb zitten suffen, ongelooflijk. Omdat de kwaliteit zo ongelooflijk hoog is, is het blad ook meteen daardoor zeer elitair en arty-farty geworden, dit in de meest positieve zin van die woorden. Zelf heb ik nooit geloofd in de terminologie van hoge en lage kunst en/of cultuur. Want dat vind ik termen voor geflipte sociologen en/of communicatie consultants. Maar één ding is duidelijk; dit Amsterdamse fototijdschrift is van een zeer zeer hoogstaand nivoo. Internationaal. Of je het eens of oneens bent met de fotografie en de artikelen doet totaal niet terzake; Het is één van de allermooiste podia voor eigentijds fotografie, die gewag maakt van wat er gebeurt op de frontlinies! Voor minder doen ze het niet. (Ik ga sparen voor alle nummers die ik nog kan bemachtigen)
“Rob, wat vind jij van het blad?”.
“Kees, ik snap geen jota van al die rare fototografie die erin staat!”
Er verschijnt een grijns op mijn gezicht, en ik zeg: “Zo, zo, mooie boel is dat, Rob!”
Ik verheug me al op een avondje op zijn bank. Dan kan ik verhalen kwijt over Elliot Erwitt, Tracey Emin, Andre Kertesz, Lars Tunbjork, Walter de Maria en achja en etcetera…… Rob is een smulpaap en zijn vrouw werkt bij een whiskey-importeur, daardoor heeft Rob altijd de meest obscure en exquisive drank in huis. Wat bedoel ik te zeggen? Of we het nu wel of niet over fotografie hebben; het is altijd goed toeven bij mijn buurman Rob.
++
++
Schrijf je in voor
Mijn Nieuwsbrief
En blijf op de hoogte van mijn nieuwe artikelen. Die uitsluitend zullen gaan over mijn zoektocht en ideëen betreffende [fotografie]
You have Successfully Subscribed!
Nothing Goes A Long Way