GPS van Marcel Molle

::

::

Een theorie van Einstein vertelt ons dat tijd hetzelfde is als ruimte. Ik pretendeer niet dit geheel te begrijpen, met mijn eenvoudige zintuigen. Maar ik geloof het zeer beslist.

Tibetanen zeggen dat de toekomst achter ons ligt; want alles wat u voor u ziet is al reeds gebeurt, dus u kijkt altijd naar het verleden. Daar ben ik het helemaal mee eens. Sterker nog; ik ervaar het ook als zodanig. Soms vraag ik mijzelf af of dit geen beroepsdeformatie is. Ik denk van niet. Zou je denken in termen van de snelheid van het licht, dan hebben de tibetanen ook in wetenschappelijke termen hun gelijk. Onze sterrenwacht ziet vrolijke zaken die miljarden jaren geleden gebeurd zijn. Volgens Einstein gaat het allemaal niet sneller dan dat licht. Van mij hoeft het ook niet sneller.

Schrijven met licht is een koddige omschrijving voor fotografie. Maar het is wel de letterlijke betekenis van het woord. Foto=licht, grafie=schrijven. Nou mag tijd dan wel hetzelfde zijn als ruimte, het woord fotografie is niet hetzelfde als fotografie. De beschrijving is iets anders dan wat er beschreven is. Zo ook: Wat de foto toont is niet hetzelfde als dat wat gefotografeerd is, terwijl wij dat niet meteen zo ervaren, met onze simpele zintuigen. Dit gebabbel zou kunnen ontaarden in diep gefilosofeer of we kunnen het opwaarderen tot gezellige borrelpraat. Daar is het mij allemaal niet om te doen.

Alles is gemaakt op een zekere plek, maar ook op een zeker moment. Alleen de foto is een “voorwerp” die ook tevens getuigt van deze twee eigenschappen. Iedere foto schijnt te laten zien waar die gemaakt is. We spreken ook altijd van een “momentopname”, dus de foto spreekt zich ook heel specifiek uit over zijn tijdsbepaling. Dit zijn zonder meer unieke eigenschappen van de foto. Ik zelf vraag mij weleens af of we bij een foto eigenlijk wel van een “voorwerp” kunnen spreken. Zeker in deze digitale virtuele tijden. Een televisie is eigenlijk ook geen voorwerp. Nooit zullen wij een uur lang voor dit apparaat gaan zitten om naar het apparaat te kijken. Maar gelukkig zijn ze het televisie apparaat dunner aan het maken. Straks is het apparaat zo dun als een foto. Het apparaat zal dan als zodanig verdwijnen, en wat blijft er dan over? Datgene wat men denkt te zien, maar wat er eigenlijk helemaal niet is, en zeker niet op de plek waar men het ziet. Dit zijn onze tijden. Ondanks het feit dat alle zinnen hierboven correct zijn heb ik toch angst dat ik doorsla en dat u en ik het niet meer begrijpen. Het denkbeeld kantelt dan jammerlijk vanwege mijn primitief gedans op die denkbeeldige koordlijn. Dus moet ik even terug schakelen naar onze concrete tastbare wereld.

Ik las op mijn beeldscherm (www.photoq.nl) dat een professionele krantenfotograaf, Marcel Molle, de nieuwste Canon EOS-1Ds Mark III camera body had aangeschaft. (7499,- Euro). Met een beeldchip van 21 miljoen pixels. (Marcel, gefeliciteerd.) Zou hij een deelvergroting maken, dan nog steeds kan hij een haarscherpe foto aanleveren voor een complete krantenspread van het formaat A2. (58 bij 82 centimeter). Marcel’s toekomst belooft ons het één en ander! Het licht wat op de twee-duimen grote beeldchip valt kunnen wij gigantisch uitvergroten. Dit om de immens grote “werkelijkheid” enorm te verkleinen.

Bij een leuke foto van de eiffeltoren kunt u altijd zien waar deze foto gemaakt is, alleen niet precies wanneer. Bij al die andere vakantie foto’s kunt u ongeveer wel aanvoelen wanneer ze zijn gemaakt maar u weet niet precies waar ze gemaakt zijn daar in Zuid-Frankrijk. Nu denkt u misschien: Waar zit deze weblogger over te bazelen? Nou, als je een Canon camera-body koopt van 7500 Euro dan mag je daar wel iets van verwachten, grutverdrie! Wat mij nou zo tegen valt van dit apparaat is dat ie wel akelig exact bijhoudt wanneer de foto is genomen maar op geen enkele wijze duiding geeft omtrent de plek waar de foto genomen is. Wel een digitale klok die op een tiende seconde nauwkeurig is maar geen GPS plaatsaanduiding. Terwijl plaats en tijd de twee meest onwankelbare eigenschappen zijn van zowat alle foto’s die gemaakt worden!

Zijn het eigenschappen of denken wij dat het eigenschappen zijn? Genoeg geleutert. Sorry, het zijn allemaal losse gedachtens van mij, en deze zijn even tastbaar als alles wat u denkt te zien als het licht van een foto op uw netvlies valt!

“Wat u namelijk echt ziet zou eventueel iets anders kunnen zijn.” Zei de koorddanser. En hij vervolgde: “Evenwicht is geen kunst, maar mogelijkerwijs een gunst.”

::

::

Tweet