:

:

Of men zich verarmt of verrijkt,
De zijnen of de Zeilen strijkt;
Waar zich men ook van ontdoet,
Niet van de Tijd.
Want de tijd verstrijkt.

Fijn portret van Joke. (Ik vind haar tandjes zo prachtig en lief.) Maar ja, dat was zes jaar geleden. Speciaal gemaakt voor het boek “De Eem, verborgen Rivier”. En voor zover ik weet was het de laatste serie [foto’s] die ik met mijn Hasselblad heb geschoten. Met een heus echt filmrolletje, jawel: Kom er maar eens om…  Time flies.

Joke op Twitter

Waarom hou ik me nu bezig met het portret van Joke Assink? Omdat Joke en ik elkaar volgen op twitter. Maar ik herkende haar aanvankelijk niet. Ik twijfelde; Is het haar nu wel of is ze het nou niet….? De twijfel sloeg toe. Maar ik ben er uit; Ze is het beslist wel. Maar waarom die twijfel? Nu zou ik kunnen zeggen dat ze een slechte [foto] heeft gebruikt op haar twitter account. Maar dat zal men van mij niet horen , want wie ben ik om te zeggen wanneer een foto goed of slecht is? Daar komt nog bij dat zij die [foto] er zelf heeft geplaatst. En je gaat natuurlijk geen slechte [foto] van jezelf op het internet zetten. En niet te vergeten: [Fotografie] volgt zijn eigen mysterieuze, vaak onbegrepen, wetten en wegen.

Of is ze gewoon zes jaar ouder geworden? Ach ja, wie niet. Maar Mijn Joke kan per definitie niet ouder worden. Nee, als ik naar mijn portret van Joke kijk dan weet ik dat iedereen ouder kan worden behalve Mijn Joke. Gewoon vanwege het feit dat  Mijn Joke een [foto] is. En die andere Joke op de Rode Kaat is natuurlijk geen [foto]. En ken ik die Joke op de Rode Kaat? Nee, en ook weer ja…….. (?)  Joke van daar op de Rode Kaat ken ik, denk ik niet. Ik heb geen omgang met haar, want de laatste keer dat ik haar ontmoette op de Rode Kaat was ook meteen de eerste keer.  Maar aan de andere kant vertelt Mijn Joke mij wel heel veel over Joke Assink  van twitter. Ze zijn per slot dezelfde persoon, nietwaar.

Is het éne portret dan mooier dan het andere portret? U zult het wederom niet uit mijn mond horen. Als een [fotograaf] probeert een “mooie” foto te maken, dan komt ie nergens. Deze [fotograaf] zal dan voor eeuwig verdwalen. Dat is beslist een doodlopende weg. Is de éne [foto] dan beter dan de andere [foto]? Ook dat kan per definitie niet. Zou iemand de éne [foto] beter vinden dan de andere [foto], dan discrimineert deze persoon iets wat diezelfde persoon zelf niet eens begrijpt. (Een veelvuldig voorkomend verschijnsel bij iedere vorm van discriminatie!) Zou een [fotograaf] dat doen, dan geef ik geen cent voor hem. Nee, dan begrijp je niet echt wat [fotografie] vermag te zijn. [Fotografie] heeft een paar schitterende, doch totaal onbegrepen eigenschappen. En voorzover ik het van hieruit  kan overzien zijn er maar weinig [fotografen] die daar enig benul of vermoeden van hebben. Nu is dat wel begrijpelijk want er bestaan hele volksstammen die zichzelf zomaar pardoes [fotograaf] noemen. Maar dat terzijde.

Ik zou uit de doeken kunnen doen wie Mijn Joke is en wat zij voor mij betekent. Helaas pindakaas; Dat is privé, dus dat gaat niet gebeuren. Nu vermag deze prachtige Joke mij fascineren maar mijn echte fascinatie licht natuurlijk niet bij Joke maar bij het verschijnsel [fotografie]. Maar dat had u natuurlijk al bemerkt. Wel wil ik u vertellen wat het verschil, de overeenkomst en/of de alchemie van deze twee totaal verschillende [foto’s] voor mij betekenen: Drama.

Ouder worden betekent totaal niets als er niet geleefd word. Dat is wat ik proef en voel. Joke en ik zijn nu zes jaar verder. Er is geleefd. Natuurlijk kan ik het drama niet om- en beschrijven in woorden, maar ik Zie en Voel een drama, waar ik overigens deze keer erg rustig van wordt.  Als portret [fotograaf] voel ik altijd het drama van een persoon. Men moet niet te zwaar aan het woord drama tillen. Want er schuilt een enorme schoonheid en kracht in dat éne woordje. De volksmond zegt: “Ieder Huis draagt zijn Kruis“. En dat is een andere omschrijving voor  het drama. Dat drama kan een klucht zijn, treurspel, blijspel of de meest vermakelijke soap. Maar dat vindt ik helemaal niet interessant. Nee, in ieder mens schuilt een prachtig drama, hoe dan ook; Maar dan moet er wel geleefd worden want  zonder leven geen “drama”. Soms kunnen [foto’s] daarvan getuigen.

Nu ik dit geschreven heb, vermoed ik dat ik eens een keertje op de bonnefooi aanbel bij de Rode Kaat. Want nu na zes jaar en twee verschillende [foto’] ben ik eigenlijk ook wel nieuwsgierig hoe het met Onze Joke gaat. Ik vrees dat ik dan op heel vriendelijke wijze ook nog zomaar een kop kofiie krijg van deze mevrouw Assink, Onze Joke:  Een Schitterend Fascinerend Prachtwyf!

::

Tweet   @KEEES volgen

Rode Kaat • Groninger tjalk uit 1897 – 22 m