Selecteer een pagina

++

++
En zoals we bij het “lezen” van een tekst gelukkig niet zien wat we zien omdat we in staat zijn in real-time de tekst te “ontcijferen” en daardoor blijkbaar in staat zijn om iets anders te “zien”; Zo zien we schijnbaar bij de [foto] direct de “ontcijfering” , dit gebeurt ogenblikkiger dan het ogenblik, waardoor we nooit meer kunnen zien en achterhalen wat er nu eigenlijk ontcijferd is! Bij het lezen van een tekst begrijpen we nog enigszins dat we het “verhaal” denken. De verbeelding van de schrijver vermengt zich met ons vermogen tot ontcijfering. En krijgt deze ontcijfering voor ons een zinnige betekenis, pas dan vermengt de “gedachte wereld” van de schrijver zich met onze verbeelding. Bij het kijken naar een [foto] gaat het er iets botter en zotter aan toe; De ogen hebben beslist geen vat op hun eigen blik.

Bij een [foto] menen we werkelijk iets te zien terwijl we nog totaal niets hebben “ontcijferd”. We hebben niet in de gaten dat de [foto] ons niets laat zien . Wij vertellen de [foto] wat die zou mogen betekenen. De [foto] is slechts een spiegel voor dat wat we denken te weten. Erger nog: Wat we weten te denken. Iedere [foto] is een manifestatie van onze vooringenomenheid.

(Zucht. Tja, zo kan ie wel weer…..)


++

++

Bovenstaande tekst (nee, niet de foto!) is een citaat uit het artikel “Problema” gepubliceerd op 17 september 2008

++

++
++

++

++

Schrijf je in voor

Mijn Nieuwsbrief

En blijf op de hoogte van mijn nieuwe artikelen. Die uitsluitend zullen gaan over mijn zoektocht en ideëen betreffende [fotografie]

You have Successfully Subscribed!

Pin It on Pinterest

Share This