Het ideale geheugen

Een hamer is een hamer, geen apparaat maar een stuk gereedschap waarvan de werking vrij verstaanbaar is voor een ieder. Een katapult begint al een beetje op een apparaat te lijken maar is dan nog geen machine. Je zou je misschien nog kunnen verwonderen waarom het elastische rubber vele malen kan worden uitgerekt en telkensmale weer in de oude vorm terugkeert, alsof het een geheugen heeft. Wij doen dat af met de opmerking; “Dat is nou tiepisch de egenschap van elastisch rubber”. Een fiets mag je terecht een machine noemen. Met een weinig scholing begrijp je dat er krachten worden overgebracht met verbluffend praktisch resultaat. Als je tactiliteit normaal is en je gezonde verstand op peil dan begrijp je werkelijk met hart en ziel hoe zo een fiets echt werkt. Als je jezelf afvraagt waarom de vork van de fiets ietwat gebogen is, dan is dat een fijne uitnodiging om een stukkie verder na te denken. Maar dat is overkomelijk en te doen. Dertig jaar geleden sleutelde ik naar hartelust aan mijn automobielen die ik voor een paar honderd gulden kocht. Als die auto’s het een half jaar volhielden was ik al erg blij, en meestal hielden ze het veel langer vol. De aanblik van mannen die in het weekend aan hun auto’s sleutelden is volledig uit het straatbeeld verdwenen. Ik weet het niet zeker, maar het zou me niet verbazen als het al reeds verboden zou zijn.

Ik schat dat een beetje normale auto zo een pakweg twintigduizend onderdelen bevat. Een paar transistors niet meegerekend. En alle auto’s doen het altijd iedere dag bij weer en ontij. Toegegeven, soms zie je een auto aan de kant staan met panne, maar geloof me, dat is statistisch gezien volledig verwaarloosbaar. Auto’s doen het altijd! Als je iemand zou vragen hoe een auto werkt en waarom ie het altijd doet, dan krijg je een verbaasde blik of men antwoord: “Gewoon, omdat een auto een auto is”. En dat antwoord klopt natuurlijk altijd. Als kind kon ik een wekker van mijn ouders slopen uit nieuwsgierigheid. Ik kon werkelijk met mijn eigen ogen zien hoe zo een apparaat werkte! Terug in elkaar zetten ging niet meer, want die wekker was ook maar gemaakt door een machine. Wat ik me toen nog niet echt realiseerde. Als mijn zoontje zijn Sony Playstaion 2 uit elkaar zou slopen zal hij misschien een hoop zien, behalve hoe zijn apparaat nu werkelijk werkt. Want de werking daarvan is ver voorbij de menselijke maat.

Zelf heb ik een zeer eenvoudige digitale camera (Olympus 8080). Niet eens professioneel maar gewoon voor de eenvoudige consument gemaakt. Desalniettemin zitter er 23 knopjes op, waarvan sommige met driedubbele functie. Er zitten een paar micro-motoortjes in, 2 miniscule tv-schermpjes en ook nog ingebouwde software. Met dit alles tezamen kan ik zo ongeveer 60 functies van het apparaat besturen. Jawel, voor minder doen we het tegenwoordig niet meer. Natuurlijk zit er in mijn camera ook nog een processor, een chip, om dat woord maar te gebruiken. En ondanks het feit dat er op die chip misschien wel een paar miljoen transistors zitten moet je natuurlijk niet aan iemand gaan vragen wat nu een transistor is, want een chip is gewoon een chip. En die konstatering klopt natuurlijk altijd.

Die iPods van Apple zijn niet gewoon mooi, nee ze zijn waanzinnig mooi. Zeer biezonder, zelfs de verpakking is een feest. Geen gewoon hebbeding, nee een zeer biezonder en gewild hebbeding. Waar je overigens een hoop plezier aan kan beleven. Het muzikale kreng werkt altijd en het vrolijke feit dat je er 40.000 popsongs op kan zetten is gewoon gewoon, want daar zijn ze gewoon voor gemaakt, toch? En ik kan wederom niet ontkennen dat dit ook weer zo een verrasende frisse duidelijke konstatering is.

En dan al die foto’s die op mijn iPod staan. Wat kan ik daarover vertellen? Nou, die zijn beslist niet mooi, maar wel erg biezonder, vanwege de eenvoudige reden dat het gewoon gewone foto’s zijn. Ja, wat kan een foto nou anders zijn dan een foto? Nietwaar?

(Diepe zucht.) We omringen onzelf met de mooiste uiterst geavanceerde toegepaste wetenschap. Techniek, schijnt men dat te noemen. Deze techniek begint nu absoluut dezelfde allure te krijgen als de natuur waar wij zelf ook onderdeel van zijn. Ik zie dat we deze technische cultuur al reeds beginnen te ervaren alszijnde de natuur zelve. We lopen de kans dat we straks het onderscheidt niet meer ervaren tussen cultuur en natuur. En dan zijn we ongemerkt een paar lichtjaar voorbij onze eigen moderniteit geschoten. Het onderscheid tussen apparaat en mens is dan ook geen vereiste meer. Zou dat kwalijk zijn? Nee, waarom? Als het werkt dan werkt het toch? Zo eenvoudig is dat!

En ik beloof u dat tegen die tijd het zeer beslist technisch onmogelijk zal zijn om uw eigen foto’s te bewerken en of te repareren. Tevens zal het ook streng verboden zijn om uw eigen programma te bedenken of te volgen. Laat staan te schrijven.
Daar is dan geen speld tussen te krijgen! Waar tussen?

Intel demonstreert Nehalem en toont 32nm-wafer

Het bedrijf is er in geslaagd om 291-megabit-geheugens met 1,9 miljard transistors per stuk te bakken met behulp van zijn 32nm-procedé. Dit terwijl de eerste 45nm-producten pas over twee maanden in de winkel zullen liggen. Intel denkt dan ook goed op schema te liggen om in 2009 met de massaproductie van de volgende generatie transistors te beginnen.

Om de efficiëntie verder op te schroeven kan Nehalem-core intern meer balletjes tegelijk hooghouden dan een Penryn-core: 128 in plaats van 96 µops. Het opvragen van niet optimaal gerangschikte data is sneller, net als het synchronizeren van threads. Er is een tweede branch predictor toegevoegd en een extra TLB-cache met ruimte voor 512 adressen. De nieuwe ‘Renamed Return Stack Buffer’ moet sprongen tussen verschillende functies sneller maken, terwijl de ‘Extended Page Table’ gaat helpen bij virtualisatie. Ook zijn de prefetchers en geheugentoegang verder geoptimaliseerd.

O ja: mijn Olympus 8080 camera staat altijd op stand automatic, met default instellingen. Werkt altijd helemaal perfect. Ideaal!

++

++
Tweet
++